Tkanka kalusowa (kalus)
© - artykuł chroniony prawem autorskim autor: Kamilla Górska
|
Jest to tkanka przyranna. Jej rola jest zasklepienie zranionego miejsca. Może powstawać w wyniku odróżnicowania się komórek tkanek stałych, np. miękiszowych lub z komórek kambium, jeśli znalazło się w obrębie rany.
Czas, jaki potrzebny jest do zarośnięcia rany zależy od jej wielkości, od warunków, w jakich ona rośnie, a także od rodzaju rany. Rany o gładkiej, nieposzarpanej powierzchni zarastają kallusem szybciej. Badania wykazały, że w ciemności kallus rośnie szybciej. Szybciej rośnie także w warunkach dużej wilgotności powietrza. Ostatecznie kallus doprowadza do zarośnięcia całej rany, a powstające nad nim kambium wytwarza jednolitą warstwę, z której następnie wytwarzane są tkanki drewna i łyka, jednak nowo powstałe warstwy drewna nie zrastają się ze starymi. I chociaż z czasem, po wielu latach, nie widać już z zewnątrz na pniu śladu po ranie, to jednak na przekroju poprzecznym pnia widoczna jest wyraĹşna granica między starymi i nowymi przyrostami.
Części kallusa wystawione na działanie światła zawierają chlorofil. Mogą też wytwarzać się w kallusie młode pączki, a z nich wyrastają pędy. Czasami kallus rozrasta się bardzo bujnie, doprowadzając do powstania narośli o nieprawidłowych kształtach.
Kallus występuje głównie u roślin nagonasiennych i okrytonasiennych. Znacznie rzadziej spotyka się go u plechowców i paprotników.
Jest to tkanka niezróżnicowana zbudowana z komórek parenchymatycznych, jednak w warunkach kultur in vitro mogą wykształcać się w niej inne tkanki, np. floem, ksylem, epiderma.
Zobacz inne artykuły: | |
• Tkanki stałe • Parenchyma (miękisz) • Kolenchyma (zwarcica) • Sklerenchyma (twardzica) • Ksylem (drewno) • Floem (łyko) • Epiderma (skórka) • Peryderma (korkowica) • Tkanka kalusowa (kalus) Tagi: |