Grzyby - Informacje ogólne
© - artykuł chroniony prawem autorskim autor: Aneta Jastrzębska|
|
Królestwo Funghi tworzą heterotroficzne organizmy posiadające eukariotyczną budowę komórki, która jest otoczona grubą chitynową ścianą (przynajmniej w części cyklu życiowego). Z reguły są nieruchliwe i wielokomórkowe, choć w obrębie Grzybów istnieją pierwotnie jednokomórkowe typy, które posiadają uwicione pływki (patrz: Skoczkowce).
Cechą charakterystyczną jest występowanie grzybni (mycelium) czyli sieci strzępek - licznie rozgałęzionych komórek, które tworzą strukturę podobną do gęstej pajęczyny. Drożdże natomiast, tworzą kolonie ponieważ są to grzyby jednokomórkowe, które rozmnażają się tylko w sposób wegetatywny przez pączkowanie.
Strzępki grzybni mogą być cenocytyczne (tworzą wielojądrowy twór zwany komórczakiem) bądĹş podzielone septami, które oddzielają poszczególne lub podwójne (n + n) jądra komórkowe, ale posiadają także pory umożliwiające przemieszczanie się cytoplazmy i organelli komórkowych.
Silnie usieciowane grzybnie tworzą tzw. plektenchymę (tkankę rzekomą), z której tworzą się formy przystosowane do rozsiewania zarodników - owocniki.
Najbardziej dogodnym środowiskiem dla rozwoju grzybów są miejsca zaciemnione, wilgotne oraz bogate w materię organiczną. Optymalna temperatura dla większości gatunków to 15 - 30° C, ale potrafią one także tworzyć formy przetrwalnikowe w czasie suszy i są zdolne rozwijać się w stężonych roztworach soli i cukry, gdyż są odporne na wysokie ciśnienie osmotyczne. W zdecydowanej większości są to organizmy lądowe.
Sposób odżywiania się grzybów jest typowo zwierzęcy - heterotrofizm. Grzyby nie posiadają organelli plastydów, ani barwnika chlorofilu, a zatem nie są zdolne do samożywności. Ich materiałem zapasowym jest z reguły glikogen (czasami także tłuszcz).
Mogą być saprobiontami rozkładającymi pożywienie (martwe szczątki organiczne) na zewnątrz organizmu za pomocą odpowiednich enzymów i przyswajającymi potrzebne związki z podłoża, lub pasożytami, których mechanizm trawienia jest podobny, z tą tylko różnicą, że żerują one na żywych organizmach gospodarzy żyjąc ich kosztem i powodując poważne zmiany chorobowe swojego żywiciela. Istnieją także liczne związki symbiotyczne wśród grzybów np. z korzeniami roślin (mikoryza) lub organizmami fotoautotroficznymi (grzyby + glony = porosty).
Mikoryza jest korzystna zarówno dla grzyba, który od rośliny pobiera zsyntetyzowane przez nią związki organiczne, jak i dla korzeni roślinnych, które dzięki strzępkom grzyba zaopatrują się w trudnodostępne związki azotowe. Istnieją dwa rodzaje mikoryzy - zewnętrzna (ektotroficzna), gdzie grzybnia oplata od zewnątrz korzenie oraz wewnętrzna (endotroficzna), w przypadku której strzępki grzyba wnikają do wnętrza tkanek roślinnych.
Znaczna część roślin jest tak silnie uzależniona od występowania grzybów w swoim środowisku, że bez nich nie jest w stanie się rozwijać nawet w najbardziej sprzyjających warunkach. Stąd wprawni grzybiarze wiedzą, iż jadalnych gąsek najlepiej szukać w skupiskach sosen, a koĹşlaków w lasach brzozowych.
