Wirusy zwierzęce (retrowirusy)

© - artykuł chroniony prawem autorskim autor: Aneta Jastrzębska


                        
Czytaj najpierw:
Wirusy zwierzęce (retrowirusy)

Materiałem genetycznym w wirusach zwierzęcych może być RNA lub DNA. Część z nich posiada białkowo-lipidową osłonkę dzięki której wirus rozpoznaje miejsca receptorowe komórki żywiciela, co umożliwia mu wniknięcie do jej wnętrza. Osłonka taka ma identyczny skład chemiczny jak błona komórkowa gospodarza. Po replikacji genomu wirusa glikoproteiny osłonki są transportowane przez komórkę na zewnątrz i przyłączane do odpączkowywanych kapsydów nowopowstałych wirionów. W takim cyklu reprodukcyjnym komórka gospodarza nie zostaje zniszczona jak w przypadku lizy bakteriofagów, ale wciąż namnaża się i "wydala" nowe wirusy. Jest to tak zwane nosicielstwo wirusów, które polega na ich replikacji ale bez pojawiania się dostrzegalnych objawów choroby.

Jedna z najpopularniejszych chorób wirusowych wywołana przez wirusa HIV to AIDS ("zespół nabytego upośledzenia odporności"). AIDS rozwija się tylko u ok. 30% nosicieli HIV, jednak brak objawów choroby nie oznacza niemożności zarażenia wirusem innej osoby. HIV należy do grupy retrowirusów. Są to najbardziej skomplikowane formy, gdyż poza genomem RNA posiadają także enzym - odwrotną transkryptazę. W trakcie replikacji "przepisuje" on informację genetyczną z matrycy RNA na DNA gospodarza. Tworzy to postać czynnego prowirusa , który służy do wytwarzania nowych RNA i białek wirionów. Retrowirusy są częstą przyczyną indukowania nowotworów.

Zakażenie wirusem oznacza jego wniknięcie do ustroju. Może być ono utajone, a więc dopóki nie nastąpi aktywacja wirusa pozostaje on w organizmie żywiciela w formie uśpionej (bez wywoływania objawów choroby). Przykładem działania takiego wirusa jest popularna opryszczka.





Zobacz inne artykuły:
Wirusy - wiadomości wstępne
Ogólna budowa wirusów
Bakteriofagi
Wirusy zwierzęce (retrowirusy)
Wirusy roślinne i wiroidy
Priony

Tagi: